Op stoffenjacht

Het Stoffenspektakel. Daar had ik al heel wat van gehoord (lees gelezen). En omdat ik al enkele stoffenwinkels afgelopen had op zoek naar dat ene leuke printje, maar het niet vond, werd het toch wel eens tijd om een bezoekje te brengen aan dat beruchte stoffenspektakel.

Maar dat komt pas eind november langs in Leuven, zo lang kon ik niet meer wachten. Er was dringend nood aan nieuwe stofjes om aan mijn Boleo (Eloleo-Van Katoen) te kunnen beginnen. Ik had al daar al een mooi blauw stofje voor uitgezocht, maar een bijpassend printje was er nog niet.

Gelukkig werd mijn geduld niet te lang op de proef gesteld, want op 18 september was er ook een Stoffenspektakel in Eindhoven.

Die zondag dus vroeg op en met de mama op de trein richting Eindhoven en dan richting het Beursgebouw. Ik had wel verwacht dat het druk zou zijn, maar wat een overrompeling daar. Twee, drie rijen voor de kraampjes, hopen trolleys en zeer weinig mannen te bespeuren. Eerst een verkennende ronde gedaan en daarna hebben we ons volledig laten gaan.

Een bijpassend stofje voor de Boleo was snel gevonden. De mama koos ook twee stofjes voor haar Boleo, nog twee stofjes voor een tas voor een vriendin en dan nog een paar leuke printjes en goedkope stofjes. We kunnen er weer even tegen, toch tot het volgende Stoffenspektakel.

De echte designerprints ben ik er wel niet tegengekomen, dus die worden ooit nog wel eens via het internet besteld.

Ziehier de buit:

Binnenkort het eerste resultaat.

De eerste naaistapjes

Bereid je al maar voor, dit wordt een lange post! Eentje over de periode waarin er nog geen blog beschikbaar was, maar er wel al volop geëxperimenteerd werd met het naaien. Er volgt nu dus een hele waslijst met alle probeersels tot nu toe. U weze gewaarschuwd!

Zoals je dus al kon lezen in mijn eerste bericht heb ik onlangs ook mijn eerste pasjes gewaagd in de wondere wereld van het naaien. Nummertje 33 van mijn lifelist stond hoog op het verlanglijstje. Dus bij het zoveelste bezoek aan de Ikea werden er enkele schone stofjes gekocht, de naaimachine werd onder het stof uitgehaald en aan de mama werd gevraagd hoe zo'n ding eigenlijk werkt. Een oude kussensloop werd bovengehaald en werd het slachtoffer van de eerste steekjes. Wat oefenen met rechte lijnen en bochten en dan werd het tijd om aan de eerste knuffel te beginnen. Een mooi patroon van een walvis werd van het internet geplukt en overgezet op de kussensloop (aan het echte stof durfde ik nog niet te beginnen). Na wat zwoegen, veel te snel of te traag stikken (niet simpel in het begin, zo'n pedaal) en wat raad van de mama, werd een eerste roze miniatuurwalvis geboren! Tip voor het volgende probeersel: het patroon een beetje veel groter uitprinten!

De volgende versie werd dus zo'n drie keer groter uitgezet op een Ikeastofje. En na het kopen van een zak vulsel in de Pauli in Leuven kon knuffel nummer twee afgewerkt worden en was de eerste echte knuffel een feit.

Omdat we de smaak nu toch te pakken hadden, heb ik meteen nog enkele leuke en vooral roze stofjes uitgezocht in de Pauli: om knuffeltjes voor mijn drie nichtjes mee te maken.

In de komende weekends werd er nog heel wat afgestikt en rolde er nog een walvis, een pointy kitten en een konijn van onder de naaimachine.

 

En uit mijn lievelingsjeans, waar na een jaar jammer genoeg al een groot gat in stond, een stupid creature (voor mezelf!).

 

In het bouwverlof had ik zeeën van tijd, omdat ik niet op vakantie ging, en heb ik me aan een eerste tas gewaagd. Eenvoudig begonnen met een Piekeboe van Eloleo en dankzij de handige handleiding (jaja, Vandersteen zou jaloers zijn op deze alliteratie) ging dat al redelijk vlot, behalve dan een knipje op een verkeerde plaats in het stof, waardoor de tas iets smaller moest worden.

Nu we al wat meer vertrouwen hadden in de eigen naaikunsten, werd het tijd om aan een groter project te beginnen: de Tatanne Bag van De Zuster Van. Dit was toch andere koek :). Wat heb ik moeite moeten doen om die hengsels gekeerd te krijgen, maar uiteindelijk is het toch gelukt, met behulp van een metalen fluit, een toespeld met koordje en het verwijderen van de vlieseline. Na drie volle dagen hard werk was er eindelijk resultaat. Een resultaat dat ik volgens Eef al geen probeersel meer mag noemen :).

Nummertje 33 mag nu dus eigenlijk geschrapt worden, maar in plaats van het volledig te schrappen ga ik het uitbereiden: Een knuffel maken volgens een eigen patroon.

What's in a name?

Een logo en huisstijl ontwerpen, voor je eigen bedrijf. Dat was onze opdracht tijdens de cursus Illustrator die ik vorig jaar volgde bij het CVO.
Waarom dan niet meteen iets uitkiezen dat ik later ook in het echt zou kunnen gebruiken. Dan was het ontwerp daarvoor ook meteen in orde. Twee vliegen in één klap noemen ze dat zeker :).

Omdat ik af en toe al geboorteschilderijtjes maak en ook graag geboortekaartjes zou ontwerpen, wou ik in deze richting werken. Maar dan met iets extra's door een totaalpakket aan te bieden: een geboortekaartje laten ontwerpen en in dezelfde stijl kan je dan ook een schilderijtje voor de kinderkamer laten maken of zelfs een hele muurschildering.

Het concept was er dus al snel, maar dan die naam nog...'kaartjes enzo', 'crea-an', 'schilderijtjes en co',... nog niet erg origineel en misschien mocht het ook iets algemener zijn, voor als het niet enkel bij kaartjes en schilderijen zou blijven. Maar het moest wel toepasselijk blijven voor kinderen. En wat zien kindjes graag: beestjes!
Op mijn schilderijtjes staat het vol met dieren en vooral de olifant en de walvis kwamen vaak terug, dus... Ollie en Wallie it is!
Nu dat logo nog. Ik had al snel een ideetje: een olifant zo vorm geven dat als je hem op zijn kop zet je een walvis krijgt! Na heel wat probeersels kwamen we tot de uiteindelijke vorm en in hetzelfde thema werden er nog visitekaartjes, briefpapier, een enveloppe en stickers ontworpen. Uit het briefpapier kan er zelfs een doosje voor doopsuiker gevouwen worden. En om het creatieve, het schilderen, ook een beetje terug te laten komen in de huisstijl, werden er enkele accenten aangebracht met verfstrepen.

Het ontwerp was klaar en de leraar zag dat het goed was :).

  

En...start!

Eindelijk, een eigen blogje. Het is er.

Na jaren van meelezen op al die leuke, inspirerende blogs, begon het hier toch ook wel wat te kriebelen om een eigen plekje te creëren op het wereldwijde web.
‘Offline’ ben ik al een tijdje bezig met het maken van kraamkadootjes, kaartjes, schilderijtjes en meer van dat. Enkele maanden geleden werd ook het eerste stofje in de Ikea gekocht en sindsdien hebben we de naaimicrobe ook te pakken.

Ooit hoop ik om met al die creaties nog wat meer te doen, je weet wel, van je hobby je werk maken, of zoiets :). Maar voor het zover is, zullen we er maar eerst voor zorgen dat er ook regelmatig iets gemaakt (en vooral afgewerkt) wordt en dan is zo’n blogje ideaal om de motivatie er in te houden.

Op naar de volgende!